برخی ماجراها هست که بوی شکم سیری می دهد. بوی تنزل خواسته ها. برای من قابل فهم نیست و از دیگرانی چند هم شنیده ام که در این قصه با من هم داستان اند. نمی توانم درک کنم که این ماجرای رند بودن تاریخ تولد فرزند چه اهمیتی دارد که برخی حتی ریسک عوارض برای مادر و کودک را به جان می خرند تا او در تاریخی مشخص به دنیا بیاید. رندزایی یا رنایی چه فضیلتی دارد که گروهی چنین به بیمارستان ها هجوم می برند برای یک تولد تقویمی. دوستی می گفت که از اقوامشان سراغ دارد که بچه را با سزارین به دنیا آورده اند و حالا گذاشته اند در دستگاه تا به رشد بایسته برسد. نمی دانم این رفتار برای نوزاد چقدر خطرناک است اما این را خوب می دانم که رفتاری چنین برای جامعه ای که باید دغدغه های بزرگ داشته باشد بلیه کوچکی نیست. مردمی که دغدغه ها شان تنزل پیدا کند قطعا وضع زندگی شان تعالی نخواهد یافت. وقتی نگاه آحاد جامعه، سطحی شد نمی توان به امید اوج گرفتن ها نشست. همین چند روز پیش که تقویم به برگ هشتم از ماه هشتم سال ۹۸ رسید خبرها از افزایش چند برابری تولدهای سزارینی نوشتند که در برخی از شهرها تا سه برابر افزایش یافته بود! حالا خدا بخیر کند روز نهم ماه نهم سال آینده را که با دوتا ۹ شکل می گیرد. فکر می کنید در آن روز آمار سزارین ها چند برابر خواهد شد؟ نمی دانم. یعنی اصلا برایم قابل درک نیست که میل پیدا کردن به مسائلی از این دست می تواند چه امتیازی برای افراد داشته باشد. امیدوارم عالمان جامعه شناسی و متخصصان مردم شناسی، جوابی روشن برای ماجراهایی از این دست بیابند و عالمان اخلاق برای تعالی یافتن اخلاق مردم، طرحی نو در اندازند و الا اگر شیب سلایق به همین سمت باشد که هست، معلوم نیست فردا بر ما چه خواهد رفت. آیا به افسوس، روزهای اکنون را به عنوان خاطراتی خوش در زندگی به مرور نخواهیم نشست؟ راستی لاکچری بازی در شئون مختلف خود چه معنا دارد وقتی بسیاری از مردم گرفتار مصائبی کمر شکن هستند؟ لاکچری بازان آیا به این فکر کرده اند که کاخ نشینی در میان بیغوله ها نمی تواند خوش نشین باشد. فکر کرده اند که آواز طرب از میان ناله ها اصلا شادی آفرین نیست. کاش برگردیم به زیستن برمدار همان شعری که سعدی، درس گرفته از آموزه های دینی گفت که؛
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
به هم فکر کنیم و بدانیم که از شرایط سخت فقط و فقط با گرفتن دست همدیگر و هم افزا کردن توان ها می توانیم ره به سلامت بریم و الا اگر هر کسی به فکر خود و غافل از همسایه باشد، سایه شکست بر سر همه مان سایه خواهد افکند. به هم فکر کنیم. وقتی بسیاری از مردم در اولیات زندگی مانده اند، لاکچری بازی، نباید امتیاز شمرده شود. ما بنی آدم ایم باید کنار هم باشیم و برای هم….
ب / شماره 4040 / شنبه 11 آبان 1398 / صفحه 3
http://birjandemrooz.com/?p=11753
ها ,هم ,فکر ,اند ,نمی ,لاکچری ,دارد که ,نمی دانم ,بسیاری از ,را به ,فکر کرده
درباره این سایت