تامل می کردیم در آنچه گاه در قالب سختی ها و شدائد بر سرمان می آید. به این که چرا خدا ما را به مصائب دچار می کند و به این جا رسیدیم که؛ بلا و ابتلا، حتی در شئون تلخ آن هم شیرینی هایی دارد که بعد در کام انسان می نشیند.
شاید بتوان دو آیه فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا و نیز آیه إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا که به عنوان آیه ششم سوره مبارکه شرح بعد از آیه اول آمده است را هم ناظر به ثمرات شیرین شکل گرفته در بلا و ابتلا دانست یا حداقل در این آیات، به فهم تازه از ابتلا رسید. جالب این است که در صعب ترین روزگار و تلخ ترین مصائب، آنچه از نگاه اولیا و اوصیا می خوانیم، خلاف آمد به نظر می رسد برای ما که با محاسبات این دنیایی و در ترازوی یک کفه ای، می سنجیم. نمونه بسیار معروف این خلاف آمد و خلاف عادت را در سجده زیارت عاشورا می توانیم بخوانیم که؛ اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ، الْحَمْدُ ا… عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی… به این معنای روشن که؛ خدایا سپاس تو را سپاس شکرگزارانِ از تو بر مصیبت زدگی آنان، خدای را سپاس بر بزرگی عزایم. این البته مقامی است که جایگاه اولیای خداست و الا مردمان در برابر مصیبت چند گروهند؛ برخی فراتر از اشک و احساس، جزع می کنند و برخی حتی با احساس زلال و اشک باری از دیده، به وادی جزع نمی افتند بلکه به مقام صبر راه می یابند و برخی نیز از مقام صبر، راهی به مقام شکر باز می کنند.
اینان اند بلند بالاهای وادی عبودیت اما به راستی چگونه در مصیبت می توان به شکر رسید. بچه ام مریض است، هم آمده، من چه را شکر کنم؟ در بلاهای پیاپی چه می توان گفت؟ ما هم معمولا احساس همدردی می کنیم حال آنکه باید جور دیگر دید. درس آیاتی که پیشتر خواندیم، شکر است. بلا و ابتلا برای مومنین که می دانند از سوی خداست چهار حالت دارد؛ در باره بلاهای ناخواسته. یا برای تنبیه است یا تطهیر یا تمحیص و یا ترفیع. در هر صورت رحمت است و جز شکر چه رفتاری می تواند شایسته فرصتی چنین ارجمند باشد؟ در دنیا مرتبه این رفتار، وقتی تنبیه” است برای آگاه کردن اوست هنگام کج روی. بلا تکانش می دهد. در آیه ۴۲ سوره مبارکه انعام می خوانیم: وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ یعنی؛ و بی تردید ما به سوی امت هایی که پیش از تو بودند [پیامبرانی] فرستادیم؛ پس آنان را [هنگامی که با پیامبران به مخالفت و دشمنی برخاستند] به تهیدستی و سختی و رنج و بیماری دچار کردیم، باشد که [در پیشگاه ما] فروتنی و زاری کنند.
برای این که دست از سرکشی بردارند. در آیه ۴۱سوره روم هم داریم ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ…با این ترجمان که؛ فساد و پریشانی به کرده بد خود مردم در همه برّ و بحر زمین پدید آمد تا خدا هم کیفر بعضی اعمالشان را به آنها بچشاند، باشد که (از گنه پشیمان شده و به درگاه خدا) باز گردند. یعنی خداوند می خواهد بیدارمان کند با همین بلاهایی که پیش می آید. می خواهد جلوی ما را بگیرد تا به پرتگاه نیفتیم…
ب / شماره 4036 / پنجشنبه 2 آبان 1398 / صفحه 3
http://birjandemrooz.com/?p=11675
هم ,آیه ,شکر ,بلا ,ابتلا ,که؛ ,بلا و ,به این ,و ابتلا ,ما را ,که با ,مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
درباره این سایت